BUBUKA CATUR

Tabé, pun.

Amit sejaning unjuk uninga, réhing dumasar kana

rasa syukur “Nuhun” ka Nu Ngersakeun, Anu Maha Agung,

jisim kuring seja ngadugikeun gerentesna kereteg, anu

mangrupi karyana rasa, kersaning anu ngawasakeun, hasil

tina teuteuleuman, guguaran, kokoréh, tur mulung pulung

ti anu ngalangkung dina jajantung, galuh agung, manawi

bahan katampi, kalayan aya guna katut mangpaatna

kanggo urang sadaya, malar geusan jadi panungtun tur

pangjejer dina nutur lumakuna léléngkahan hirup,

sasieureun sabeunyeureun, kasanggakeun.

Tawis rasa anu dumasar kana, rasa “nyaah ka

sasama, béla ka bangsa, bakti ka lemah cai, ngarawat tur

ngarumat budaya, sarta niat ngawangian ka sarining

lemahcai”, malar jadi sambung léngkah, sambung lémék,

sambung rasa, keur nyambungkeun uga, tangtuna ogé ti

anu kantos aya ti heubeulna, ti biharina, sugan ngancik di

kiwari geusan ngambah ka supagi. Buhun ngajadi bahan,

biheunna, sara ngajadi sari keur pangaji.

Amit, tabé pun, hampura ingsun, anu diguar saukur

gambar, anu dipedar saukur nalar, piolaheun dina polah,

pilakueun dina lampah, malar katimu rupaning mustika

hirup, anu ngancik dina rasa anu katitipan, naon rupa nu

jadi wujud tulisan, muga larap jadi tutur, jadi lisan,

pijalaneun tatapakan dina aweuhan jalan anu kacida

lamparna, nangtu dina kacindekan Galur.

Sugrining galeuh kadeudeuh, sugrining galih ka

asih, tansah mugia, marganing galuh pangasuh. Tandes,

jadi élmu katut pangaweruh. Geusan pituduh jalan anu

lempeng.

Amit, sanés badé ngalalangkungan, sanes badé

nyanyahoanan, sanés badé mayunan anu ti heula, sanés

badé ninggalkeun anu pandeuri. Ieu mah mung mugia

pareng:

Nu jauh urang deukeutkeun.

Geus deukeut urang layeutkeun.

Geus layeut urang paheutkeun.

Geus paheut urang pageuhkeun,

Geus pageuh urang wangikeun.

Nu kungsi dihandeuleumkeun.

Nu kungsi dihanjuangkeun.

Urang cokot geusan teuleum.

Urang téang geusan midang.

Nya midang, di banjar karang.

Lebak panitisan bentang.

Nya bentang ti para Hyang.

Nu murba di alam padang.

Sapasini, saparanti,

Sa jalan, sareureujeungan,

Sareundeuk, saigel, sabobo, sapihanéan,

Ka cai jadi saleuwi,

Ka darat jadi salogak,

Malar hirup runtut raut sauyunan,

Pataréma rasa.

Geusan nyukcruk uga ti para luluhur,

Mapay tapak ti para Sanghyang Pudak,

Mustika Puraga Jati Sunda

Nu dipuluk mustikana,

Salaku pancer sajati,

Nu dihin ajaring tangtu,

Nu misti élmuning pasti,

Geusan ngadadali diri.

Dadalina uga ludra,

Manuk leuweung ménak lawung,

Lawungna di palawangan.

Nya lawangna geusan luang,

luangna ti pada urang.

urang nu nyorang , urang nu nyaring,

Nyorangna jalan séwangan,

Nyaringna ugeran kuring

Seja tandang seja tanding.

Tandang bari ngarawang,

Tanding bari ngariding.

Bari,nabeuh kohkol awi ,

Bahanna ku haur bitung,

Meunang nuar luhur gunung,

Sorana nyaring tang-ting-tung.

Ngelentrung lir anu ninun,

Nu sidongdang dina sahung,

Hateupna ku rangrang kawung

nu dijieun songkét Bandung.

Songan iket banda indung

Pun!!!

https://jiwa2kegelapan.wordpress.com